آنتونی کوئین (Anthony Quinn) (متولد ۲۱ آوریل ۱۹۱۵ - درگذشته ۳ ژوئن ۲۰۰۱) با نام آنتونیو رودولفو اوکزاکا کوئین در در منطقه فقیرنشین چیاهوای مکزیک از پدری ایرلندی-مکزیکی و مادری مکزیکی-سرخ‌پوست به دنیا آمد.

در یکی از مناطق نزدیک لوس‌آنجلس بزرگ شد و دبستان را زودتر از وقت موعود ترک کرد. در ۱۰ سالگی پدرش را از دست داد. قبل از اینکه بازیگر شود، بوکسر و نقاش بود و به کارهای مختلف از جمله کارگری کشتارگاه پرداخت. علاقه‌اش به تحصیل، او را به رشته معماری کشاند.

دلش می‌خواست بازیگر شود اما هیچ کس حاضر نبود به جوانی که هنوز انگلیسی را با لکنت حرف می‌زد، نقش بدهد. در ۱۹۳۶ به طور اتفاقی چند دقیقه نقش یک سرخ پوست را بازی کرد و چنان‌خوب که تحسین کوپر اسطوره سینمای وسترن را برانگیخت.

بعد از آن کارگردان‌ها به سراغ او آمدند اما فقط برای ایفای نقش سرخ پوست‌ها یا بزهکارها. تا این که در سال ۱۹۴۷ به همراه مارلون براندو «اتوبوسی به نام هوس» را روی پرده برد و به شهرت رسید. پنج سال بعد (۱۹۵۲) به خاطر بازی در نقش برادر زاپاتا در فیلم زنده باد زاپاتا برنده جایزه اسکار شد. «جاده» و «گوژ پشت نتردام» بازی‌های درخشان بعدی او بودند.

آنتونی کویین اسکار دومش را در سال ۱۹۵۶ برای هشت دقیقه بازی در نقش پل گوگون در «شور زندگی» گرفت! دهه ۶۰ دهه کویین بود. «توپ‌های ناوارون»، «لورنس عربستان» و «زوربای یونانی» باعث شهرت او در سراسر جهان شد.
در سال ۱۹۷۵ زمانی که ۶۰ سال داشت نقش حمزه عموی پیامبر اسلام را در فیلم «پیام» (محمدرسول الله) بازی کرد و سه سال بعد در نقش عمر مختار در «شیر صحرا» ظاهر شد. او با ۶۰ سال تجربه و بازی در ۳۱۲ فیلم، رکورد بازیگری را شکست.

بسیاری از منتقدان، نقش او در فیلم زوربای یونانی (۱۹۶۴) را به یاد ماندنی ترین کار او می‌دانند که این نقش، محبوب‌ترین نقش او نیز بود. سرانجام آنتونی کویین در ۳ ژوئن ۲۰۰۱ از دنیا رفت.